Uykusuz gecelerde uykunun gelmesini engelleyen düşüncelerin çıkış noktasısın sen.
Berbat geceleri berbatlaştıran kabusların odak noktasısın sen.
Bitirmek için başladığım her işi bitirmek için sebepsin sen.
Gecelerimsin sen.
Yatağa yattığımda sarıldığımı, üzüldüğümde elimi tuttuğunu, yalnız kaldığında bana şarkı söylediğini, yalnız kahvaltılarıma eşlik ettiğini, her sabah kulağama şarkı söylediğini düşündüğümsün sen.
durup dururken ağladığımda sarıldığım hüzün nedenisin sen.
Kimsin sen?
İstanbul yağmurlarına sakladığımsın. Sokaklarda aradığım Evimde bulduğumsun. Kahve bardağımdaki son yudumsun. Neyin var dediklerinde verdiğim cevapsın. Huysuzlaşmamı sağlayan sorunumsun. Çocukken gizli gizli yediğim iki bisküvi arasındaki kremasın sen. İsmimi söylemesini istediğim tek kişisin. Beni benden iyi tanıyansın.
Anlamsız yazılarımın gizli manasısın.
Kimsin sen?
Kimim ben?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder